De geschiedenis van Lumbalumba Resort en hoe het allemaal begon

Lumbalumba Resort heeft een lange geschiedenis en oprichters Roel & Juud wonen al meer dan 25 jaar in Manado, Noord-Sulawesi. Het begon allemaal met de droom om een eigen duikcentrum te hebben. Beiden komen oorspronkelijk uit Nederland. Voordat ze naar Indonesië kwamen, waren ze gevestigd op de Malediven als duikinstructeurs en begonnen ze hun eerste eigen duikbedrijf in Sri Lanka.

We pakken het verhaal op nadat Juud & Roel een paar jaar in Manado zijn geweest en in samenwerking met een ander resort een duikcentrum zijn begonnen. Ze kwamen er al snel achter dat de samenwerking niet zou lukken en besloten voor zichzelf te beginnen, zonder andere zakenpartners. Hieronder de herinnering van Roel & Juud aan hoe het allemaal is gebeurd.

Het verhaal van Lumbalumba Diving begon in 1999 toen wij (Juud & Roel) op zoek waren naar een stuk grond om een huis te bouwen om in te wonen. In die tijd beheerden en exploiteerden we Tasik Ria Diving Center (TRDC) al een paar jaar. Ons huis was destijds in het duikcentrum, maar gebrek aan privacy en groeiende zaken maakten het nodig om iets anders te zoeken. Na lang zoeken hebben we een geschikt stuk grond gevonden en zijn we begonnen met de bouw van ons huis.

Enkele onverwachte ontwikkelingen met TRDC zorgden voor een onbalans in de relatie met het resort waar het zich bevond. Als gevolg hiervan hebben we besloten het contract dat in april 2001 afliep niet te verlengen. Dus daar stonden we dan, een container gevuld met een complete duikcentruminventaris, inclusief 2 boten en ongeveer 12 medewerkers maar geen duikcentrum meer. Maar we hadden in ieder geval een huis om in te wonen. (We hadden eigenlijk 2 huizen omdat we ook een familiehuis bouwden voor vrienden en familie om te verblijven als ze op bezoek kwamen).

We gingen op zoek naar grond om een nieuw duikcentrum of resort te bouwen in de buurt van ons nieuwe huis. We vonden niets passends. Tot er op een dag iemand langskwam en zei dat het land naast ons huis van hem was en te koop stond.

We hebben er nooit aan gedacht om een duikcentrum zo dicht bij ons eigen huis te bouwen. Ten eerste was het land niet groot genoeg en ten tweede, hoewel het een fantastisch uitzicht op zee had, was er geen echte toegang tot het water en liep er een weg tussenin. Het stuk land naast ons zag eruit als een ondoordringbare jungle en, omdat het op een heuvelhelling lag, ook behoorlijk steil. Helemaal niet ideaal op het eerste gezicht. Maar we pakten 2 machetes en op een mooie zondagochtend hakten we ons een weg door de struiken om beter te kunnen kijken. Het was inderdaad op sommige plaatsen steil, maar in het midden was een grote relatieve vlakke plek. Na een tijdje te hebben gekapt en verkend, rustten we uit op een vulkanisch rotsblok bijna op de top van het land.

Terwijl we daar puffend van de klim zaten en het uitzicht zagen, wisten we ineens allebei dat dit de plek was waar we ons resort moesten bouwen.
En de naam zou Lumbalumba Diving zijn! We maakten de deal, kochten de grond en waren nu de trotse bezitters van 3,5 ha wilde, steile jungle, maar met het best denkbare uitzicht dat je maar kunt bedenken. Sommige verhalen kunnen op dit punt eindigen met: ‘en de rest is geschiedenis…’, maar voor ons begon het pas en is het nog steeds niet af.

Het eerste waar we ons op concentreerden, was het bouwen van onze steiger, omdat we geen echte toegang tot de oceaan hadden en een plek om onze boten neer te zetten. We hebben met Maxi een aantal surveys onder water gedaan en de plek voor de beste locatie gemarkeerd. Het was op zich al een enorm project. Gedurende 3 maanden maakten 10 vrachtwagens elk 10 dagelijkse ritten en brachten ze telkens 3 tot 5 m3 zware keien mee. Het resultaat was een 180 meter lange massief stenen steiger met haven. Tegelijkertijd ook een plek om het duikcentrum te bouwen en een helling om onze boten aan te meren en te repareren. We realiseerden ons al snel dat het water rond de steiger ook uitstekend geschikt was om te duiken en snorkelen. Het werd zelfs beter met veel stenen om het onderwaterleven te verbergen en het leven ertussen.

We hebben ons echter niet langer dan één nacht in slaap gehuild en zijn direct begonnen met de reconstructie. Het moest natuurlijk sterker en tegelijkertijd ook zo goedkoop mogelijk zijn. Uiteindelijk hebben we een systeem ontwikkeld met betonblokken die we daar zelf konden plaatsen zonder hulp van zwaar materieel.

's Ochtends vroeg hebben we bij eb een omhulling gebouwd en deze snel opgevuld met beton. Tegen de tijd dat het tij weer opkwam, was het beton al stijf genoeg om te voorkomen dat het uitspoelde. Niet alle blokken waren hetzelfde en de laatste had een gewicht van meer dan 100 ton! We hebben er nooit een schoonheidsprijs voor gekregen, maar het bleek behoorlijk effectief tegen de golven. Het was ook niet in een dag gedaan. In feite werd het een project waar we nu en dan nog aan werken. Dat laatste blok hebben we in maart 2017 geplaatst.

Terug naar 2003 waar we ook begonnen met het bouwen van onze eerste 4 vrijstaande chalets. Ze zijn in ongeveer 4 maanden gebouwd en in juli klaar. De enige voorzieningen die nog ontbraken waren een bar en een restaurant. Door alle financiële tegenwind hebben we toen besloten om van ons eigen huis tijdelijk een bar en een restaurant te maken. We hadden eindelijk ons resort compleet en waren klaar om onze eerste gasten te ontvangen! We hadden eigenlijk al wat gasten gehad maar die verbleven in ons Familiechalet dat naast ons eigen huis stond maar we konden ze op één hand tellen.

Van 2003 tot 2008 hebben we met de 4 vrijstaande chalets en ons Familiechalet als accommodatie gewerkt. Langzaam maar zeker begonnen we meer gasten te krijgen en begon onze reputatie als heel bijzonder resort te groeien. Omdat we meer tijd dan geld hadden, moesten we op zoek naar relatief goedkope projecten en de meest voor de hand liggende was het begin van de aanleg van ons 3,5 ha grote landgoed. Om eerlijk te zijn, het waren niet zozeer wij, maar veel meer Juud's inbreng en inspanning die er uiteindelijk de prachtige botanische tuinen van hebben gemaakt zoals ze nu zijn.

De tijd stond aan onze kant, dus het was mogelijk om te zien wat de verschillende seizoenen deden. In de regenperiode zagen we bijvoorbeeld waar al het water naartoe ging en zich ophoopte. Zo werd de perfecte locatie voor een watervalvijver gekozen. Andere delen kregen in de droge maanden te weinig water dus werden er andere planten neergezet. Over het algemeen hebben we vaak veel te veel water dus hebben we ook een uitgebreid afvoersysteem gebouwd.
Een ander belangrijk onderdeel van onze tuinen werden de zogenaamde Waste Water Gardens (WWG’s). Het zijn speciaal gesloten celtuinen en direct aangesloten op de septic tanks. Gevuld met grind en geselecteerde vegetatie reinigen ze het afvalwater tot bijna drinkkwaliteit voordat het weer in het milieu terechtkomt. En last but not least is er de enorme collectie orchideeën van Juud. Je ziet ze overal op het terrein en heel vaak prachtig bloeiend. Onze tuinen zijn een levend project dat voortdurend in ontwikkeling is. Je bent vrij om erin rond te dwalen en we leiden je graag rond.

Ondertussen stonden er nog 2 andere grote projecten op de planning. Een zwembad en een bar, restaurant en keuken. De tijd was weer aan onze kant en hielp ons de perfecte locaties ervoor te vinden. Op 30 mei 2008 was het klaar en precies die dag zijn we begonnen met het vullen van het zwembad. Betegeld met natuurstenen en op het diepste punt 2,5 meter diep voel je je meer in een kreek dan in een zwembad. De diepte maakt het ook een goed trainingsbad voor duiktrainingen. Een ander uniek kenmerk is dat het een overloopzwembad is dat een optische illusie creëert, je zwemt eigenlijk in de oceaan, 30 meter lager. Verder is er een waterval en houden we het zwembadwater schoon en gezond met koper- en zilverionen. Het water voelt daardoor erg zacht aan en is zonder de kenmerkende chloorgeur die veel andere zwembaden hebben.

Met het nieuwe restaurant, zwembad en verbeterde accommodatie van het familiechalet hadden we nu in totaal 7 kamers en begonnen de zaken van de grond te komen. We hebben nooit eerder boekingsaanvragen moeten teleurstellen, omdat er geen beschikbaarheid meer was, maar nu gebeurde het soms. Zo werd in 2014 het besluit genomen om nog twee kamers te bouwen. We hebben er lang over nagedacht omdat we de gezellige sfeer van het resort niet wilden verstoren, zowel door de bouwactiviteiten als door een te groot resort te worden. Maar hoe je het ook bekijkt, 9 kamers is natuurlijk nog steeds erg klein, zeker als je bedenkt dat het allemaal op 3,5 ha gelegen is.

In 2016 hebben we de kamers afgewerkt en de kamers ook multifunctioneel gemaakt, zoals het Familiechalet. Het waren 2 kamers onder één dak. Zeer goed geluid geïsoleerd, maar ook met een mogelijkheid om ze met elkaar te verbinden. Ook grotere kamers zodat eventueel een derde bed (of stapelbed) kan worden bijgeplaatst.

Daarna was het business as usual tot maart 2020, toen de coronacrisis begon. Van de ene dag op de andere hadden we nul gasten. Eerst voelde het een beetje als vakantie. Iedereen verwachtte dat de crisis over een paar maanden voorbij zou zijn, dus we maakten ons er niet al te druk om. We hebben wat renovatiewerk gedaan, veel bomen gesnoeid en gekapt in de tuin en we hebben een waterval in het zwembad gebouwd. Allemaal projecten die moeilijk af te ronden waren terwijl we gasten hadden. Maar zoals we allemaal weten, was de crisis niet in een paar maanden voorbij. In januari 2021 waren onze financiële reserves opgebruikt en nog was er geen uitzicht op spoedig inkomen. Er bleef eigenlijk maar één optie over en dat was de deuren sluiten. In een laatste, wanhopige poging om de zaak draaiende te houden, zijn we in februari 2021 begonnen met een crowdfunding.

Het resultaat was onverwacht en overweldigend positief en we kunnen echt zeggen dat dankzij iedereen die heeft gedoneerd, we er nog steeds zijn. Nog steeds kunnen we niet genoeg danken aan iedereen die hier aan bijgedragen heeft! Dankzij alle zeer gulle giften konden we de salarissen blijven betalen en het resort in topvorm houden. Tegelijkertijd wisten we dat het geen duurzame oplossing was en moesten we een andere manier vinden om de Lumbalumba-motor draaiende te houden.
Dit bleek een zeer hobbelige weg en tot op de dag van vandaag hebben we daar geen evenwichtige oplossing voor gevonden.

In 2021 was er nog steeds geen business, maar we kregen verschillende gezondheids-gezondheidscertificaten die getuigen van onze hoge normen. In januari 2022 hebben we ook onze vergunning verkregen om als quarantaine hotel te opereren. Sindsdien hebben we meer en meer gasten gehad en kregen we weer het gevoel op de weg terug te zijn en weer echt als duik resort te werken. Er zijn echter nog wel veel onzekerheden. Vluchten zijn nog niet op de rit als voorheen en ook zijn veel delen van de economie nog aan het herstellen.

Dus, op het moment is het nog steeds een beetje "vingers gekruist'. Maar we zijn vol goede hoop en barsten van de energie om te blijven vechten voor onze Lumbalumba droom.
Op naar naar mooie nieuwe hoofdstukken in de geschiedenis van Lumbalumba Diving Resort!